Op naar................
Door: anneinnepal2012
Blijf op de hoogte en volg Anne
05 Mei 2012 | Nepal, Rāmpur
Na de teleurstelling van onze jungle tocht was er de volgende dag de kanovaart en het bezoek aan het Olifanten fokcentrum. We zaten in een boom kano, moesten stil blijven zitten en een man stuurt de boot met een lange bamboo stok.Het was heel rustig en ik zag twee krokedillen totaal uitgeput van de hitte op de oever liggen. De tocht door de jungle was niet spectaculair maar rustig lekker wandelen.In het olifantencentrum zag ik een kleintje van 20 dgn. en een tweeling van 4 jaar. Dat laatste is heel bijzonder. Het kleintje ging op de zak met voer liggen van moeder olifant, de verzorger had moeite om hem eraf te krijgen. Hij wilde steeds maar spelen.Hoe klein ze ook zijn ze zijn al behoorlijk sterk.
's Avonds naar de locale dansgroep gegaan en dat was verrassend goed.Er werden krijgers dansen uitgevoerd vol vuur en passie.
De ochtend daarna naar het olifanten bad gegaan. Dat was heel leuk. Je gaat op de olifant zitten die in het water geknield ligt, hij gaat staan, pakt water met zijn slurf en spuit je daarmee nat. Lings / recht en recht in je gezicht. Dat was lachen. Daarna ging hij liggen en kon ik hem wassen. Ik heb hier veel foto's van die I maakte, ze komen eraan maar weet niet wanneeer.'s Middags collega's uit het u-center ontmoet en ja ook dat was genieten. Even kunnen bijpraten in mijn eigen taal, niet naar woorden hoeven te zoeken. Ook heel bijzonder om ze hier in Nepal te zien!!! De dag daarna zijn we vertrokken richting project.Spannend, bij welke fam. kom ik terecht, hoe zal het zijn? Er staat niet echt een welkoms commitee klaar. Er was een jongere vrouw die mij verwelkomde en de kamer wees. Deze was schoon en netjes. Ze sprak geen engels. Later kwam haar schoonzusje die mijn gastvrouw is en redelijk engels spreekt. De twee lachten zich een bult toen ze hoorde dat ik 63 j. was. Ik ben ouder dan hun moeder. Het is wennen. De mannen heb ik gehoord maar niet gezien, alleen vanochtend toen ik aan het gluren was!!!!!!!! Om 10u del baat die eet ik alleen in de keuken. s' Avonds eten de vrouwen samen buiten.
Gisteren moest ik om 15u op het project zijn. Ik dacht dat ze me kwamen halen en zat dus keurig te wachten toen bleek dat ik er zelf naar toe moest gaan. Ik zag de coordinator die me even voorstelden aan twee mannen, waarvan een een beetje engels spreekt. Het was behoorlijk warm tijdens het onkruid wieden. Ik zag nauwelijks planten maar ga er van uit dat er wel iets gezaaid is. Ik werk van 7 tot 10 en van 15 tot 18 uur. Ik zit in een god verlaten dorp met vier andere jonge vrijwilligers. I en ik hebben al gebeld dat we elkaar miste en dat we 's avonds even bellen om te kunnen praten over onze belevenissen. De kinderen binnen het gezin zijn leuk, de oudste dochter negeerde me en toen heb ik haar aangesproken, kijken hoe het verder gaat. De vader ziet me ook niet staan. Het is toch een vreemde cultuur. Hij eet 's ochtens zijn del baat in een soort van schuurtje. Zijn vrouw en ik kunnen het goed vinden. Ze leert me nepalese woorden die ik dan op schrijf en uit mijn hoofd probeer te leren. En met handen en voeten proberen we wat duidelijk te maken aan elkaar. Ik denk dat ik even op mijn tandvlees aan bijten kom maar " alles gaat voor bij"
Groetjes
Anne
's Avonds naar de locale dansgroep gegaan en dat was verrassend goed.Er werden krijgers dansen uitgevoerd vol vuur en passie.
De ochtend daarna naar het olifanten bad gegaan. Dat was heel leuk. Je gaat op de olifant zitten die in het water geknield ligt, hij gaat staan, pakt water met zijn slurf en spuit je daarmee nat. Lings / recht en recht in je gezicht. Dat was lachen. Daarna ging hij liggen en kon ik hem wassen. Ik heb hier veel foto's van die I maakte, ze komen eraan maar weet niet wanneeer.'s Middags collega's uit het u-center ontmoet en ja ook dat was genieten. Even kunnen bijpraten in mijn eigen taal, niet naar woorden hoeven te zoeken. Ook heel bijzonder om ze hier in Nepal te zien!!! De dag daarna zijn we vertrokken richting project.Spannend, bij welke fam. kom ik terecht, hoe zal het zijn? Er staat niet echt een welkoms commitee klaar. Er was een jongere vrouw die mij verwelkomde en de kamer wees. Deze was schoon en netjes. Ze sprak geen engels. Later kwam haar schoonzusje die mijn gastvrouw is en redelijk engels spreekt. De twee lachten zich een bult toen ze hoorde dat ik 63 j. was. Ik ben ouder dan hun moeder. Het is wennen. De mannen heb ik gehoord maar niet gezien, alleen vanochtend toen ik aan het gluren was!!!!!!!! Om 10u del baat die eet ik alleen in de keuken. s' Avonds eten de vrouwen samen buiten.
Gisteren moest ik om 15u op het project zijn. Ik dacht dat ze me kwamen halen en zat dus keurig te wachten toen bleek dat ik er zelf naar toe moest gaan. Ik zag de coordinator die me even voorstelden aan twee mannen, waarvan een een beetje engels spreekt. Het was behoorlijk warm tijdens het onkruid wieden. Ik zag nauwelijks planten maar ga er van uit dat er wel iets gezaaid is. Ik werk van 7 tot 10 en van 15 tot 18 uur. Ik zit in een god verlaten dorp met vier andere jonge vrijwilligers. I en ik hebben al gebeld dat we elkaar miste en dat we 's avonds even bellen om te kunnen praten over onze belevenissen. De kinderen binnen het gezin zijn leuk, de oudste dochter negeerde me en toen heb ik haar aangesproken, kijken hoe het verder gaat. De vader ziet me ook niet staan. Het is toch een vreemde cultuur. Hij eet 's ochtens zijn del baat in een soort van schuurtje. Zijn vrouw en ik kunnen het goed vinden. Ze leert me nepalese woorden die ik dan op schrijf en uit mijn hoofd probeer te leren. En met handen en voeten proberen we wat duidelijk te maken aan elkaar. Ik denk dat ik even op mijn tandvlees aan bijten kom maar " alles gaat voor bij"
Groetjes
Anne
-
05 Mei 2012 - 10:51
Jan En Paulien:
Ha Anne,
Het was fijn en bijzonder om je in Nepal te ontmoeten! Onze jungletocht heeft meer opgeleverd...we hebben een tijger gezien!Heel zeldzaam en bijzonder! We genieten nog even door en wensen je heel veel goeds!! Tot over een tijdje!
Jan en Paulien(en Mattis) -
05 Mei 2012 - 11:43
Marian Tabben:
Hier je oude maatje , alweer hoog en droog in Nederland. Wat heerlijk om je verhalen te lezen. Ik wens je nog veel sterkte en geniet envan!!Ik heb heimwee!
Lieve groet,
Marian -
05 Mei 2012 - 13:33
Francis Koopman...:
Hoi Anne,
Dat was een olifant met bepakking zo te zien op de foto. En voor de douche. denk ik.
Wat bijzonder dat je tweeling olifantjes hebt gezien.
Ik wist niet dat er collega's van het U-centre bij jou langs zouden komen.
Ik kan me voorstellen dat dit genieten was. Jammer dat I niet bij jou is. En een goed idee om elkaar 's avonds even te
bellen.
Lijkt me gezellig om 's avonds samen met de vrouwen te eten.
Gluur nog even voor ons door naar de mannen dan weten we binnenkort ook meer over hen.
groetjes
Francis -
05 Mei 2012 - 15:48
Marlies:
lieve Anne,
Wat een belevenissen telkens weer. Je maakt echt wel heel bijzondere dingen mee. En dan raak je een beetje gewend aan je andere leven en kom je oud collega's tegen. Hoe vreemd kan het allemaal lopen. Het is dus echt waar dat je over de hele wereld Nederlanders tegenkomt.
Ik vind je echt heel dapper in het beleven van je avontuur vol uitdagingen. Hou je goed en ik ben benieuwd naar het vervolg van je verhalen.
Lieve groeten van Marlies -
10 Mei 2012 - 17:03
Marijke:
Hallo Anne,
Ik begrijp dat je in Nepal zit. Ik kwam op je verslagen nadat ik googlede op Ibo en bandipur kinderhuis. Ik begrijp dat dat af is maar dat jij en misschien ook andere met vervolg projecten bezig zijn. Klopt dat? Lees dat je het soms wel moeilijk heb gehad en ook veel alleen werkt? ik bedoel niet met andere vrijwilligers? Je bent al wat ouder. Zou het ook iets zijn om aan zo'n project deel te nemen voor een 18 jarige vrouw net klaar met VWO examen?
Wellicht wil je reageren.
Dan bij voorbaat dank
marijke
mcrasch@tiscali.nl
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
