Ik ga naar......
Door: anneinnepal2012
Blijf op de hoogte en volg Anne
07 Juli 2012 | Nepal, Kathmandu
Goede morgen!!
Jullie slapen nog maar ik heb al ontbeten en nu praat ik jullie even bij.
Langtan, zowel de heen als terug reis met de local bus was een belevenis, maar ook een waar ik af en toe op mijn tanden moest bijten van de angst. Modder / stenen e bus Schud zich erover heen.Een verkeerde schuiver en je ligt in het ravijn.Op de terug weg het had natuurlijk best veel geregend was de weg op twee plaatsen afgesloten. We liepen dus in totaal zo'n ander half uur. Het water stroomt over de weg en op andere plekken waad je door de modder Op een gegeven moment was het rennen want er kwamen stenen en geen kleintjes van de rotswand naar beneden. Een aardige man nam mijn rugzak over dus ik kon ook rennen. Hij vertelde mij dat hij een goede dag had want in zijn geloof was een vreemdeling het zelfde dat als je Christus tegen komt. Daar zou je ook alles voor doen!Leuk he! Op een van de foto's zie je hoe er op een andere laats aarde en rotsen met bomen naar beneden zijn gekomen. Nu is het wachten op een schuiver die alles an de kant doet. Later las ik in de krant dat er heel wat auto's waren gestrand. De bussen brengen je naar de plek waar je begint te lopen en op de volgende plek staat er eentje klaar om je weer verder te brengen. Geen bussen geen groente en fruit, dus was het eten veel maagvulling, aardappelen en deegwaren in een soep verwerkt. Hierdoor is de groente en zijn de gasflessen ook heel duur.Ik logeerde bij Samten en Raju met hun jongste zoon van 5j.Karma. Het dorp ligt in een dal, gesplits door een rivier en het deel waar ik woonde was door twee rivieren omgeven. Lekker elke dag over een ijzeren hangbrug het woelige water over. De voor mij mooiste kant van de rivier was verboden gebied, daar was voor enkele weken een vrijwillgster uit Belgie vermoord.Ik schrok toen ik het hoorde want ik had haar ontmoet bij RCDP.De omgeving is prachtig, ingesloten door hoge bergen. Niet zo hoog zodat je de kale rotswanden niet kunt zien.Overal paden en wegen die naar de volgende dorpen gaan.Het weer was nog goed. Meestal 's nachts regen en overdag de zon. Ik heb twee dagen bij de ouders van Samten gelogeerd.Ja, daar heeft de tijd echt stilgestaan. Zie de foto's. Daar had je heel mooie ver gezichten.
Jammer dat ik ze niet kon verstaan. Ze leven in een houten barak met drie gezinnen sinds de tijd dat ze uit Tibet zijn gevlucht. Hij is Tibitaan zij Nepalese.De hele omgeving net als het dorp waar ik verbleef zijn Tibitaanse kampen.Ze leven van het land en het vee. De kippen worden in de keuken gevoerd.Ze slapen bijna met de kleren aan en overdag zie je pas hoe vuil alles is. Ik lag niet alleen in bed maar had mede slapers. Kleine dieren die je met het blote oog niet ziet maar vreselijk steken en de bulten jeuken verschrikkelijk. Tot overmaat van ramp zaten ze dus ook in mijn slaapzak. In Kmd. kon ik spul kopen om ze te doden. We aten laat zodat de avonden waar ik niets kon ondernemen erg lang waren.Soms om 20u borrelen met een schaaltje kip, een keer de poten. Ik moest me over een drempel heen zetten om er van te eten.Zij eten alles op ik knabbelde wat! Ik zie de tenen nog voor me.
Om 21u eten en direct naar bed. Ze eten s' avonds alleen als het donker is.In de winter eten ze om 18u en gaan om 19u slapen. Het was een tijd met ups en downs, mooie wandelingen en een lekkere zon die veel goed doet.Hij is directeur van een prive schooltje wat natuurlijk geen geld heeft om ook maar iets aan te schaffen. Hij krijgt geen salaris en ze leven van het gene wat zijn vrouw verdient, wat vaak spanning geeft.Zijn vrouw werkt op de gouvernementschool, de regering betaald. In het prive onderwijs is al het onderwijs in het Engels en veel kleinere klassen. Engels - Nepalees - dialect.De leerkrachten doen erg hun best. Wat frustrerend is dat wat e kinder op school leren thuis niet wordt geintegreerd. De ouders zijn niet onderlegd en hebben tijd nodig om de nieuwe dingen te aanvaarden.Hun oudste zoon zit al drie jaar in Kmd. op school want vandaar uit heeft hij aansluiting op het hoger onderwijs.Hij ziet om beurten zijn ouders eens in de drie maanden als hij vak. heeft. Nu is Raju ook in Kmd. om hem te zien.
Dat is een kleine impressie van mijn verblijf aldaar.
Zondag ga ik naar het district Kabhre Palanchok met gids om 7 dorpen te bezoeken en om met vrouwen te praten over hun leven. Hiet heeft een Nederlands project gezorgd voor electriciteit, w c en rookvrije kookruimtes. Ik wilde dit graag zien om te kijken of we wat van deze kennis naar het westen konden overdragen,maar die reis gaat niet door vanwege politiek onrust.Ja dat was wel weer even slikken.
Wrs. ga ik de laatste tien dagen in de buurt van Pokhara op een koffie plantage werken. Misschien komt wat anders op mijn pad, ik zie wel.
Ik mag elke dag 2 a 3 uur lopen om het volgende dorp te bereiken. Soms zal ik geen matras aantreffen om op te slapen. Vind ik hier ook weer slaapgenoten? De bus vergif gaat in ieder geval mee!!
Nog een leuke anecdote: een man uit Koewijt sprak me aan en ik vertelde dat ik ineen goedkoop hotel zat waar ik de douche met een ander kamer deel. Hij was heel attent en bood me aan om bij hem te komen douchen en Heineken bier te komen drinken!!!!Ik heb maar afgezien van dit avontuur!Ik kan soms zo'n vlakke stemming hebben ( als ik veel alleen moet beslissen, al zijn het kleine dingen) de andere dag zoals vandaag zit ik weer heel goed in mijn vel.
Ik heb zin in morgen! Lekker vroeg op want de bussen vertrekken standaard om 7uur.
Heel erg bedankt voor jullie reactie ik geniet er elke keer van.
Ik gegin langzaam naar huis te verlangen. Dinsdag a.s. nog 3 wkn. en het benauwd me....zo snel al!
Voor iedereen die met vakantie gaat: EEN HEEL FIJNE TJD EN GENIET ERVAN!
Liefs en groet
Anne
Jullie slapen nog maar ik heb al ontbeten en nu praat ik jullie even bij.
Langtan, zowel de heen als terug reis met de local bus was een belevenis, maar ook een waar ik af en toe op mijn tanden moest bijten van de angst. Modder / stenen e bus Schud zich erover heen.Een verkeerde schuiver en je ligt in het ravijn.Op de terug weg het had natuurlijk best veel geregend was de weg op twee plaatsen afgesloten. We liepen dus in totaal zo'n ander half uur. Het water stroomt over de weg en op andere plekken waad je door de modder Op een gegeven moment was het rennen want er kwamen stenen en geen kleintjes van de rotswand naar beneden. Een aardige man nam mijn rugzak over dus ik kon ook rennen. Hij vertelde mij dat hij een goede dag had want in zijn geloof was een vreemdeling het zelfde dat als je Christus tegen komt. Daar zou je ook alles voor doen!Leuk he! Op een van de foto's zie je hoe er op een andere laats aarde en rotsen met bomen naar beneden zijn gekomen. Nu is het wachten op een schuiver die alles an de kant doet. Later las ik in de krant dat er heel wat auto's waren gestrand. De bussen brengen je naar de plek waar je begint te lopen en op de volgende plek staat er eentje klaar om je weer verder te brengen. Geen bussen geen groente en fruit, dus was het eten veel maagvulling, aardappelen en deegwaren in een soep verwerkt. Hierdoor is de groente en zijn de gasflessen ook heel duur.Ik logeerde bij Samten en Raju met hun jongste zoon van 5j.Karma. Het dorp ligt in een dal, gesplits door een rivier en het deel waar ik woonde was door twee rivieren omgeven. Lekker elke dag over een ijzeren hangbrug het woelige water over. De voor mij mooiste kant van de rivier was verboden gebied, daar was voor enkele weken een vrijwillgster uit Belgie vermoord.Ik schrok toen ik het hoorde want ik had haar ontmoet bij RCDP.De omgeving is prachtig, ingesloten door hoge bergen. Niet zo hoog zodat je de kale rotswanden niet kunt zien.Overal paden en wegen die naar de volgende dorpen gaan.Het weer was nog goed. Meestal 's nachts regen en overdag de zon. Ik heb twee dagen bij de ouders van Samten gelogeerd.Ja, daar heeft de tijd echt stilgestaan. Zie de foto's. Daar had je heel mooie ver gezichten.
Jammer dat ik ze niet kon verstaan. Ze leven in een houten barak met drie gezinnen sinds de tijd dat ze uit Tibet zijn gevlucht. Hij is Tibitaan zij Nepalese.De hele omgeving net als het dorp waar ik verbleef zijn Tibitaanse kampen.Ze leven van het land en het vee. De kippen worden in de keuken gevoerd.Ze slapen bijna met de kleren aan en overdag zie je pas hoe vuil alles is. Ik lag niet alleen in bed maar had mede slapers. Kleine dieren die je met het blote oog niet ziet maar vreselijk steken en de bulten jeuken verschrikkelijk. Tot overmaat van ramp zaten ze dus ook in mijn slaapzak. In Kmd. kon ik spul kopen om ze te doden. We aten laat zodat de avonden waar ik niets kon ondernemen erg lang waren.Soms om 20u borrelen met een schaaltje kip, een keer de poten. Ik moest me over een drempel heen zetten om er van te eten.Zij eten alles op ik knabbelde wat! Ik zie de tenen nog voor me.
Om 21u eten en direct naar bed. Ze eten s' avonds alleen als het donker is.In de winter eten ze om 18u en gaan om 19u slapen. Het was een tijd met ups en downs, mooie wandelingen en een lekkere zon die veel goed doet.Hij is directeur van een prive schooltje wat natuurlijk geen geld heeft om ook maar iets aan te schaffen. Hij krijgt geen salaris en ze leven van het gene wat zijn vrouw verdient, wat vaak spanning geeft.Zijn vrouw werkt op de gouvernementschool, de regering betaald. In het prive onderwijs is al het onderwijs in het Engels en veel kleinere klassen. Engels - Nepalees - dialect.De leerkrachten doen erg hun best. Wat frustrerend is dat wat e kinder op school leren thuis niet wordt geintegreerd. De ouders zijn niet onderlegd en hebben tijd nodig om de nieuwe dingen te aanvaarden.Hun oudste zoon zit al drie jaar in Kmd. op school want vandaar uit heeft hij aansluiting op het hoger onderwijs.Hij ziet om beurten zijn ouders eens in de drie maanden als hij vak. heeft. Nu is Raju ook in Kmd. om hem te zien.
Dat is een kleine impressie van mijn verblijf aldaar.
Zondag ga ik naar het district Kabhre Palanchok met gids om 7 dorpen te bezoeken en om met vrouwen te praten over hun leven. Hiet heeft een Nederlands project gezorgd voor electriciteit, w c en rookvrije kookruimtes. Ik wilde dit graag zien om te kijken of we wat van deze kennis naar het westen konden overdragen,maar die reis gaat niet door vanwege politiek onrust.Ja dat was wel weer even slikken.
Wrs. ga ik de laatste tien dagen in de buurt van Pokhara op een koffie plantage werken. Misschien komt wat anders op mijn pad, ik zie wel.
Ik mag elke dag 2 a 3 uur lopen om het volgende dorp te bereiken. Soms zal ik geen matras aantreffen om op te slapen. Vind ik hier ook weer slaapgenoten? De bus vergif gaat in ieder geval mee!!
Nog een leuke anecdote: een man uit Koewijt sprak me aan en ik vertelde dat ik ineen goedkoop hotel zat waar ik de douche met een ander kamer deel. Hij was heel attent en bood me aan om bij hem te komen douchen en Heineken bier te komen drinken!!!!Ik heb maar afgezien van dit avontuur!Ik kan soms zo'n vlakke stemming hebben ( als ik veel alleen moet beslissen, al zijn het kleine dingen) de andere dag zoals vandaag zit ik weer heel goed in mijn vel.
Ik heb zin in morgen! Lekker vroeg op want de bussen vertrekken standaard om 7uur.
Heel erg bedankt voor jullie reactie ik geniet er elke keer van.
Ik gegin langzaam naar huis te verlangen. Dinsdag a.s. nog 3 wkn. en het benauwd me....zo snel al!
Voor iedereen die met vakantie gaat: EEN HEEL FIJNE TJD EN GENIET ERVAN!
Liefs en groet
Anne
-
07 Juli 2012 - 07:21
Marlies:
lieve Anne,
Wat vliegt de tijd voorbij zeg. Nog maar zo'n drie weken en je komt weer terug. Wat zul je veel te vertellen en te verwerken hebben. Een cultuurschok waarschijnlijk. Want wat leef je nu in een totaal andere wereld en wat heb je geleerd om goed met jezelf te kunnen leven. Ik ben dankbaar dat je ons laat delen in je verhalen en ik heb ontzettend veel respect voor je. Je kunt straks wel een boek gaan schrijven over dit immense avontuur.
Geniet nog van de komende weken.
wij zien elkaar in augustus. Tot dan.
Dikke kus van Marlies -
07 Juli 2012 - 07:38
Manon:
Leef Anne,
Ontzettend leuk um dien verhaole te leze. Un ech avontuur. Dat weurt wel weer effe weene straks truk in Amie:-)
Es diech truk kums goon veer met de camper naor Italie, un hiel aander avontuur netuurlijk ;-)
Zurreg good veur diechzellef, en geneet nog vaan dien letste 3 weken.
Poen en knuf Manon -
07 Juli 2012 - 08:54
Toos Dohmen:
Hallo Anne,
Zo te lezen ben je weer redelijk opgeknapt na die vreselijke val!Gelukkig maar, het had ook heel anders af kunnen lopen.
Wat goed van je dat je de switch gemaakt hebt van werken naar reizen.
Geweldige verhalen om te lezen....je maakt zo veel mee , knap hoe je hier mee omgaat... het echt een hele andere wereld.......dat zal straks thuis zeker wennen zijn!! Nog 2 dagen dan gaat onze reis beginnen...spannend hoor !
Anne, geniet nog van de komende weken ! Veel liefs, Toos -
07 Juli 2012 - 09:16
Els Altona:
DAG LIEVE aNNE. dANK VOOR JE MAILTJE. hET GAAT GOED MET MIJ EN GELUKKIG OOK WEER MET JOU. MET VEEL INTERESSE LEES IK JE VERSLAGEN. wAT EEN LEVENSAVONTUUR. iK WOON PER 1 JULI IN MECHELEN, MAAR DAAR HEB IK NOG GEEN INTERNET. DAAROM DOE IK DAT NOG IN JOUW HUIS.
gENIET NOG DE LAATSTE 3 WEKEN VAN JE REIS.
oVER 3 WEKEN BEN JE WEER HIER EN KAN IK JE HOPELIJK WEER HEELHUIDS IN MIJN ARMEN SLUITEN.vEEL LIEFS EN EEN DIKKE PUUTSJ VAN eLS -
07 Juli 2012 - 09:50
Jan-Karel:
Zo, dat schiet dan aardig op! Mooie gedachte: een vreemde tegenkomen is god tegenkomen. (ineens bedenk ik dat jij dan zo ongeveer in de hemel moet zijn:-))
Veel sterkte verder met je volgende ervaringen ! -
07 Juli 2012 - 14:43
Aline:
Het woord "afzien" heeft voor jou denk ik een ander dimensie gekregen. Respect hoor, je beleeft wel heel wat meer dan een gemiddelde toerist. Je leven zal nooit meer hetzelfde zijn....
Ik wens je nog mooie weken! liefs Aline -
07 Juli 2012 - 19:37
Astrid (Harderwijk):
Hoi Anne,
Een mooi avontuur waar je doorheen gaat. Je verslagen roepen ook veel vragen op.... hoe kom je aan al je slaapadressen, hoe communiceer je met de mensen waar bij je logeert, hoe ziet je "gemiddelde" dagbesteding eruit ... enz enz... maar dat gaan we vast nog wel van je horen.
Nog 3 weken te gaan.... geniet, heel veel plezier en vooral; take care !
Lieve groet, Astrid. -
08 Juli 2012 - 08:33
Astrid:
Nederland en de manier waarop wij leven zal inderdaad een totaal andere dimensie krijgen als je weer terug bent.......wat leven we hier toch in enorme luxe en respect voor de manier waarop je deze reis maakt! Geniet daar waar kan van je laatste weken en verheug je op een schoon bed zonder beestjes:-) -
08 Juli 2012 - 09:17
Marjo:
Lieve Anne,
Over 3 weken alweer naar huis!! Niet te geloven dat het zo snel gaat allemaal. Je hebt wat beleefd zeg. Ik heb bewondering voor je kracht, je doorzettingsvermogen, hoe je alles relativeert en hoe je geniet van deze bijzondere ervaring. Ik wens je nog hele mooie weken toe waarvan je vooral veel mag genieten.
Heel veel liefs,
Gavin en Marjo -
08 Juli 2012 - 14:05
Brigitte Eijsden:
Hoi Anne,
Na wat ziekenhuisperikelen ben ik nu weer in staat om thuis van je verslagen te genieten. Wat maak jij veel mee. Kom jij over drie weken al weer terug? Niet te geloven, wat vliegt de tijd. Ik kan me wel heel goed voorstellen dat je langzaam aan naar huis verlangt. Ik ben benieuwd hoe Maastricht er zal uitzien door je nieuwe ogen.
Ik ben benieuwd naar je verdere ervaringen op je tocht.
Heel veel groeten en ik hoop dat je die ondefinieerbare insecten van je af weet te houden!
Hartelijke groet,
Brigitte -
09 Juli 2012 - 17:38
Marij Mertz:
hallo ANNE.
HET IS ME TOCH EEN AVONDTUUR WAAR JE MEE BEZIG BENT.SPANNEND ALS JE HOORT DAT ER IEMAND IS VERMOORD.EN DIE SMALLE NATTE WEGEN DIE JULLIE BERIJDEN.HET IS WEL EEN GEWELDIGE LEVENS ERVARING DIE JE MEEMAAKT.KAN ME OOK VOORSTELLEN DIE JE WEER NAAR HUIS VERLANGD,MET EEN HEERLIJKE DOUCHE EN EEN LEKKER PILSJE.DE DAHLIAS BEGINNENLANGZAAM AAN TE BLOEIEN.IK VIND HET WEER GEZELLIG ALS JE ER WEER BENT MET HET BLOEMSCHIKKEN.HEEL VEEL GROETJES EN GENIET NOG VAN JE LAATSTE 3WEKEN. -
11 Juli 2012 - 08:54
Francis Koopman:
Lieve Anne,
Wat maak je weer veel mee.
Je moet wel een goede conditie hebben om al dat lopen vol te houden over de niet altijd ideale wegen/paden.
Het verblijf bij de familie was zo te lezen in alle opzichten een bijzondere ervaring.
En wat de school voor het oudste kind betreft:
Het lijkt me voor een kind niet mee te vallen om zijn ouders maar 1x in de 3 maanden te zien.
Wat vliegt de tijd.Je komt al bijna weer naar huis.
Wij gaan 20 juli met Maria en Antoine, Ellen, Alice en Cornelie en Jan naar Toscane. 3 Augustus komen we weer terug.
We gaan dingen bekijken, lekker luieren en een deel van de groep gaat ook nog schilderen.
Wie weet komt er nog een expositie van.
Ik wens jou voor de komende 3 weken ook een heel fijne tijd toe.
Veel liefs van
Francis
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
